Oracle Data Integrator’ın topology kısmında; Logical Schema (LS), Context ve Physical Schema (PS) bölümlerinden ve birbirleriyle olan ilişkisinden bahsedeceğiz.
Context, Logical Schema ile Physical Schema arasındaki bağlantıyı sağlar. Herhangi bir Load Plan veya senaryo çalıştırmak istediğimizde, context’i seçerek çalışacak olan adımın hangi LS ve PS ile çalışacağını belirleriz. Birden fazla context oluşturabiliriz.
Veriler ile çalışma yaparken ilk başta Test (Development) ortamını kullanıp, herhangi bir sorunla karşılaşmadıysak esas işlerimizin çalıştığı Production ortamına aktarırız. Bundan dolayı iki farklı ODI ortamımız bulunur.
Logical Schema, dev ortamında oluşturulan senaryonun iki farklı ODI arasında taşınırken, hangi Physical Schema’ya gideceğini bildirir. Yani seçtiğimiz LS’e göre bize PS’deki bağlantı bilgileriyle çalıştırma imkanı sağlar. Bundan dolayı export-import yaparken ve senaryo çalıştırmak istediğimizde Logical Schema seçmek zorunludur.
Physical Schema, senaryonun hangi ortamda çalışacağının bilgisini tutar. Buradaki bağlantı bilgileri ile veri alış-verişini sağlamış oluruz. İlk olarak bağlantımız hangi db’de ise onun altında (New Data Server) ile bağlantı oluştururuz. Buradan connection bilgilerimizi girip bağlantımızı test ederiz.
Connection bilgileri girildikten sonra New Physical Schema ile bağlı olduğumuz db’de hangi schema ile bağlanacağımızın bilgisini gireriz.
Son olarak Context’in içine girerek, Schemas bölümünden (eğer eklenmemişse) her bir LS için ait olduğu PS seçiyoruz. İlk açıldığında oluşturulan LS’ler sıralanır, PS’ler boş gelir.
Böylece herhangi bir senaryoyu ya da load planı çalıştırırken seçtiğimiz context’e göre, senaryonun bilgisini tuttuğu Logical Schema bizi Physical Schema’ya götürmüş olur.
